ทำไมเราไม่เห็นเหล้ารัมอายุ 50 ปีหรือเตกีลาอายุ 20 ปี ? คำตอบง่าย ๆ คือ สภาพภูมิอากาศที่แตกต่างกัน ให้เราลองนึกถึงความแตกต่างของสภาพอากาศระหว่างภูมิภาคของวิสกี้ เช่น สหรัฐอเมริกา แคนาดา ไอร์แลนด์ สกอตแลนด์ และเม็กซิโกจะผลิตเตกีลา ฝั่งแคริบเบียนและอเมริกาใต้จะผลิตเหล้ารัมเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งเหตุนี้เองจึงสรุปได้ว่าสภาพภูมิอากาศของแต่ละภูมิภาคเป็นปัจจัยหลักในการในการหมักเหล้า

ในสภาพอากาศที่ร้อนขึ้น กระบวนการหมักจะเร็วขึ้นตามธรรมชาติ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเก็บเตกีลาหรือเหล้ารัมไว้ในถังนานกว่าสองสามปี เตกีล่าจึงหมักจุดสูงสุดประมาณ 2 ถึง 3 ปีและเหล้ารัมเฉลี่ยประมาณ 8 ปี

ในกรณีของการหมักเหล้ารัม เวลาจะขึ้นอยู่กับสถานที่ที่ผลิตเหล้ารัม ซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้ทุกที่ในโลก เหล้ารัมที่หมักในนิวอิงแลนด์อาจต้องใช้เวลาในถังอีก 2 ถึง 3 ปีมากกว่าเหล้ารัมที่หมักในทะเลแคริบเบียน ในทางตรงกันข้าม โรงกลั่นวิสกี้และบรั่นดีส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในซีกโลกเหนือในสถานที่ที่มีอุณหภูมิเปลี่ยนแปลงไปทุกปีอย่างมีนัยสำคัญ ความเย็นจัดและความร้อนจัดพร้อมกับช่วงเวลานั้นต้องใช้เวลาในถังไม้นานขึ้นเพื่อให้ได้กลิ่นที่กลมกล่อมในวิสกี้ โดยคุณจะสังเกตเห็นว่ายิ่งวิสกี้อยู่ทางเหนือมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีอายุมากขึ้นเท่านั้น ด้วยเหตุนี้จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเห็นสก๊อตที่มีอายุ 25 ปีในขณะที่บูร์บองที่ดีที่สุดอาจใช้เวลาเพียง 7 ปีในถังไม้